٭ مرز ميان دستهايم با تو به انكار رسيده
اما دلم باز در اصرار ازلي خويش وامانده

چگونه مي توان ايستاد وقتي كه حروف از جنس تازيانه است
چگونه مي توان گريست وقتي كه چشم ها گرسنه است

بر چارچوب بي ديوار دلم
دري نمانده
اما انتظار گشوده شدن
هنوز باقيست

نوشته شده در ساعت 6:33 AM توسط مرد بارانی