هيچ كس فنجان قهوه ام را نخوانده است
بي آنكه تو را در آن ببيند
هيچ كس خطوط كف دستم را نديده است
بي آنكه چهار حرف اسم تو را بگويد
همه چيز را مي شود حاشا كرد
جز عطر آن كس كه دوستش داري
همه چيز را مي شود نهان كرد
جز صداي زني كه در درونت راه مي سپرد
با همه چيز مي شود جدال كرد جز با زنانگي تو
.
.
.
(نزار قباني)